Μπαρμπερίνι

(Barberini). Επώνυμο ιστορικής ιταλική οικογένεια από τη Φλωρεντία, μέλη της οποίας πήραν ενεργό μέρος στην πολιτική και θρησκευτική κίνηση του 17ου αι. Γενάρχης της οικογένειας θεωρείται ο Αντόνιο M., που πέθανε το 1571 στη Φλωρεντία. Σπουδαιότεροι γόνοι της οικογένειας είναι οι παρακάτω: 1. Μαφέο (16ος-17ος αι.). Γιος του Αντόνιο. Το 1623 έγινε πάπας με το όνομα Ουρβανός Η’. 2. Αντόνιο ή Γέρος (1569 – 1646). Καπουτσίνος, αδελφός του προηγούμενου. Όταν ο αδελφός του έγινε πάπας, τον χειροτόνησε καρδινάλιο και επίσκοπο της Σινγκάλια (1624). Έγραψε Εισηγήσεις συνοδικές, που αναφέρονται στον τρόπο εκλογής των καπουτσίνων και στους κανονισμούς του τάγματος. 3,4,5. Φραντσέσκο, Αντόνιο και Ταντέο. Αδέλφια (17ος αι.). Ο Τ. ήταν στρατηγός του στρατού του Βατικανού. Εξαιτίας της πνευματικής ανικανότητας και της μεγάλης ηλικίας του Ουρβανού, τη διοίκηση της Εκκλησίας στην πραγματικότητα είχε αναλάβει ο Τ. με τους αδελφούς του Φ. και Α., καρδινάλιους. Ήταν και οι τρεις φίλοι των γραμμάτων και των τεχνών. Είχαν συγκεντρώσει στην αυλή τους όλους σχεδόν τους σοφούς της εποχής, όπως τον Γαλιλαίο, τον Γκρότιους κ.ά. Το περίφημο μέγαρό τους, ένα από τα ωραιότερα αρχιτεκτονικά έργα της εποχής, το διακόσμησαν με πολλά έργα τέχνης. Για να το διακοσμήσουν μάλιστα, δεν σεβάστηκαν ούτε τα αρχαία μνημεία. Και οι τρεις αδελφοί δεν ήταν άσχετοι με τα γράμματα, ο Φ. μάλιστα μετάφρασε στα ιταλικά τα κείμενα του Μάρκου Αυρήλιου. Ως πολιτικοί άντρες όμως οδηγήθηκαν στην καταστροφή. Ενεπλάκησαν σε πόλεμο με τον Εδουάρδο Φαρνέζε και, έπειτα από μικρές επιτυχίες, έπαθαν μεγάλη πανωλεθρία. Την ίδια εποχή εξεγέρθηκε εναντίον τους και ο λαός της Ρώμης για τη βαριά φορολογία που του είχαν επιβάλει. Έτσι, όταν πέθανε ο Ουρβανός (1644) και έγινε πάπας ο καρδινάλιος Πανφίλι ως Ιννοκέντιος Γ’, κλήθηκαν να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Μετά τον θάνατο του θείου τους Α. Γέροντα οι τρεις αδελφοί εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία. Βιβλιοθήκη Μ. Βιβλιοθήκη της οικογένειας στη Ρώμη, που ιδρύθηκε από τον καρδινάλιο Φραγκίσκο τον 17o αι. Μέχρι το 1902 ανήκε στην οικογένεια Μ., στη συνέχεια αγοράστηκε από τον πάπα Λέοντα ΙΓ’ και αποτέλεσε ανεξάρτητο τμήμα της βιβλιοθήκης του Βατικανού. Περιλαμβάνει πολύ σπάνια βιβλία και χειρόγραφα, όπως του Δάντη, του Γαλιλαίου, του Τάσο κ.ά. καθώς επίσης και βυζαντινά χειρόγραφα. Μέγαρο Μ. Μέγαρο στις ΒΔ πλαγιές του Κυρινάλιου λόφου στη Ρώμη. Χτίστηκε στα χρόνια του πάπα Ουρβανού H’ από την οικογένεια Μ. Η οικοδόμησή του άρχισε το 1614 με σχέδια του αρχιτέκτονα Κάρολου Μαντέρνο και συνεχίστηκε από τους Μπορομίνι και Μπερνίνι, σε ρυθμό μπαρόκ. Είναι ένα από τα ωραιότερα μέγαρα της Ρώμης. Για την οικοδόμησή του χρησιμοποιήθηκαν εκτός από τα συνηθισμένα υλικά, και υλικά από αρχαία μνημεία, πέτρες από το Κολοσσαίο καθώς και ολόκληρη η στέγη του Πάνθεου. Το εσωτερικό του διακοσμήθηκε από τους καλύτερους καλλιτέχνες της εποχής. Στην οροφή της μεγάλης αίθουσας, ο ζωγράφος Πιέτρο ντα Κορτόνα απεικόνισε ιστορικά γεγονότα της οικογένειας των ιδιοκτητών. Η μεγάλη αυτή σύνθεσή του θεωρείται και το αριστούργημά του. Όλο το μέγαρο είναι πλούσια διακοσμημένο με αγάλματα. Για πολλά χρόνια, μέχρι το 1920, ο πάνω όροφος του μεγάρου χρησίμευε ως έδρα της Ελληνικής Πρεσβείας της Ρώμης. Πινακοθήκη Μ. Πινακοθήκη της οικογένειας Μ., η σημαντικότερη ιδιωτική πινακοθήκη της Ρώμης, με σπουδαία έργα μεγάλων ζωγράφων. Τα έργα της μειώθηκαν σημαντικά εξαιτίας των πωλήσεων και της διανομής των πινάκων ανάμεσα στους διάφορους κληρονόμους. Σήμερα, όσα διασώθηκαν, κοσμούν τρεις μόνο αίθουσες στο ισόγειο του ανακτόρου Μ. Παρά το γεγονός αυτό, οι πίνακες που απέμειναν εξακολουθούν να παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, γιατί ανάμεσα τους υπάρχουν πολλά αριστουργήματα των Καραβάτζιο, Παρμετζάνο, Τιτσιάνο, Καράτσι και Ντίρερ.